Sessizlik kabusu üstüne çökmüş
İnsansiz şehrin hiç tadi yokmuş
Kalanlarin her biri, bir birine düşmüş
Çaresiz kaldı şu güzelim Palu
Meleyecek koyun, kuzu kalmadi
Bağ bahçeler nasibini almadi
Yeni nesil kiymetini bilmedi
Çaresiz kaldı şu güzelim Palum
Kapilar kapandi, tütmez bacalar
Ezan okumuyor artik, sehirde hocalar
Hasret birbirine kardeş, bacılar
Çaresiz kaldi şu güzelim Palu
Hasret kaldik horozlarin sesine
Kuş konardi dedemizin fesine
Bir gün gelir işler döner tersine
Çaresiz kaldı şu güzelim Palu
Doğduğu yerden doyduğu yere
Gidiyor ne yapsin kalmiş biçare
Yollar diken tutmuş evler virane
Çaresiz kaldı şu güzelim Palu
Bir başkaydi çocuklukta sehrimizin
Misafir gelirdi amca, dayimiz
Sorulmuyor simdi hal, hatirimiz
Çaresiz kalmi su guzelim palu
Işiklar sönmüş her yer karanlik
Bunlara sebep hep fukaralik
Ne sohbet var, ne evlerde yarenlik
Çaresiz kaldı su güzelim Palu
Değirmenler viran taşlar dönmüyor
içimizde Palu hasreti sönmüyor
Gidenler gidiyor geri gelmiyor
Çaresiz kaldı şu güzelim Palu
Ömer SAĞLAM